De webpagina Scenery is opgebouwd in de volgorde zoals het traject van Filisur naar Spinas wordt bereden. Soms wordt er wat uitgeweid over de constructie, in andere gevallen wordt alleen een foto met onderschrift getoond van de locatie, zoals ik die op de modelbaan heb vormgegeven.
Filisur
Filisur is op deze modelbaan een van de drie schaduwstations. Het schaduwstation Filisur bestaat uit 5 sporen die ieder in twee blokken zijn verdeeld. In totaal kunnen er dus 10 treinen onafhankelijk opgeslagen worden. In de praktijk blijft een van de 5 sporen vrij om doorgaand verkeer mogelijk te houden. Vanuit Filisur kunnen de treinen direct vertrekken in de richting Bergün, of via een keerlus naar Spinas en vandaar naar Bergün, of via Stuls en de Albulatunnel naar Preda.
Spinas
Het schaduwstation Spinas bestaat uit 7 sporen, die ieder voor zich een blok vormen. Een blok is bedoeld als doorgaande lijn, de andere blokken zijn voor opstellen van treinen. Gemiddelde lengte van de sporen is meer dan 2 meter, dus er kunnen behoorlijke treinen gestald worden. Spinas wordt net zoals Filisur als een doorgangsstation gebruikt. Treinen komen binnen en na een zeker wachttijd vertrekken ze weer in dezelfde richting of in tegengestelde richting als het een treinstel betreft. Zowel Spinas als Filisur zijn blokgroepen in Koploper.
Bergün
Bergün was verreweg het lastigste deel van de baan om te bouwen, omdat het achter het traphek slecht bereikbaar is. De oplossing die ik hiervoor heb gekozen is om het traphek tijdelijk te verwijderen en een tijdelijke vloer te maken voor het trapgat. Dat betekent dat de werkzaamheden wel nauwkeurig gepland en voorbereid moesten worden, want anders wordt dat met die tijdelijke vloer en een geblokkeerde doorgang wel erg omslachtig.
De bouw van Bergün is langzaamaan begonnen. De spanten voor de toekomstige bergen zijn aangebracht. Tunnelportalen zijn gesteld en de rails in en naar de tunnels is van ballast voorzien.
Als eerste stap is alle ballast ingestrooid en vastgezet. Daarna zijn de rails van roestkleur voorzien en is een roestwaas over het ballastbed aangebracht. Nadat dat gereed was is het emplacement op orde gebracht. De ruimte tussen de sporen is ingevuld, hetzij met perrons (ook de nieuwe extensie van Bergün is gebouwd) of met werkterreinen. Verlichting is geplaatst, met name die van het perron ziet er zeer aantrekkelijk uit. Op de bijgaande foto is het perron nog niet volledig afgebouwd, maar het effect van de Digirails binnenverlichting is goed te zien. De bovenleidingsmasten zijn geplaatst maar nog niet afgeschilderd, dat moet nog gebeuren.
De bergen zijn voltooid en de tunnelingangen zijn door de rotsen geboord. De rotsen zijn inmiddels op kleur gebracht. De meeste sporen zijn inmiddels van ballast voorzien en de ondergrond van de bergen is in de grondverf gezet. De bereikbaarheid van de locatie is beter dan gedacht, vandaar dat de voortgang zo soepel verloopt. Een tweetal foto's van de eerste resultaten staan hieronder weergegeven.
Tijdens de bouw heb ik besloten om het emplacement van Bergün toch meer in overeenstemming met de werkelijkheid te brengen. Ik heb de Elektrobarak toegevoegd. Maar ook het tegenwoordige Bahnmuseum Albula is zo goed mogelijk, zij het in half-reliëf vanwege ruimtegebrek, nagebouwd. De bouwbeschrijving en enkele van de resultaten staan weergegeven op de pagina gebouwen.
Begin februari een paar dagen bezig geweest om alle elektrische elementen aan te sluiten: seinen, straatlantaarns, industrieverlichting, perronverlichting en dergelijke. Paar dagen op de rug liggen onder de tafel met de soldeerbout. Op een paar na zijn nu alle lampen aangesloten. In de tussentijd ook een extra Decoder63 aangeschaft bij Kees Moerman en het aantal ontkoppel printen uitgebreid. Zo kunnen we er weer even tegen aan met alle besturing.
Na een paar maanden werken is het emplacement en de omgeving van Bergün volledig aangekleed. Ook enkele attractieve scenes zijn geplaatst. De overweg is bewaakt en van automatische slagbomen voorzien. De personen zijn toegevoegd en de meeste auto's zijn bijgewerkt. Er is nog een lijst met restpunten, maar dat zijn de verdere details.
De autoweg vanuit Bergün is van verlichting voorzien en lantaarnpalen zijn geplaatst langs de weg door het bos alsmede langs het wandelpad.
Aanleg van Plaz en God tunnels
Het gebied tussen de God tunnel en de Plaz tunnel zal door vier spanten ondersteund gaan worden. Gewapend met duimstok, winkelhaak en rolmaat aan het meten gegaan. Op het kladblok wordt tijdens het meten eerst een ruwe schets gemaakt en ter plekke probeer ik me een logisch verloop van het landschap voor te stellen. Als dan de schets tekeningen op ware grootte op 8 mm MDF worden uitgezet, probeer ik de juiste accidentering van de ondergrond te vinden. Na wat passen en meten, kunnen nog aanpassingen aangebracht worden en na dat alles is uitgezaagd, wordt natuurlijk nog een keer gepast, waarna de spanten met Bison montagekit worden vastgezet.
Na anderhalve dag werken (en vele malen de zoldertrap op en neer rennen) is het eerste resultaat daar. Op de foto zijn de vier spanten zichtbaar en de eerste twee tunnelportalen zijn al aangebracht op hun dragende frame (ook van MDF). Bijkomend voordeel van het aanbrengen van de spanten is, dat nu ook alle afzonderlijk houten pijlers (die de railtracés tot nu toe ondersteunden) weggenomen kunnen worden. Daardoor wordt het makkelijker om in de schaduwstations te werken in geval van nood.
Geleidelijk aan worden er ook hier en daar wat details toegevoegd. Op de hellingen boven de God tunnel houdt zich een kudde herten op. Zo nu en dan laten deze zich zien en dit is dan ook, helaas, een gewilde plek voor jagers. Ze hebben daar dan ook een "Hochsitz" geplaatst van waaruit het wild zeer goed te observeren is. Helaas had deze jager of te weinig geduld, of hij was te laat. De herten hebben deze dag in ieder geval weer overleefd.
Gedurende de daarop volgende week verder gewerkt aan de toegang tot de God tunnel. Rails verouderd, gras en stenen aangebracht en de begroeiing van de helling geplaatst. De bovenleidingmast is een nieuw zelfgebouwd exemplaar. Moet duidelijk nog wat verouderd worden, want de kleur misstaat enigszins.
Voor de helling boven de andere uitgang van de God tunnel heb ik een lawine hek vervaardigd. Het hek is gemaakt van styreen strip van 0.75 x 0.75 mm en een lengte van 55 mm. De staanders zijn gemaakt van 1 mm dikke 1 mm brede strips gesneden uit een plaat. Na verlijming (MEK) is het geheel mat donkerbruin geschilderd. Het hek wordt boven de rails geplaats om verschuiving van sneeuw en stenen op te vangen voordat ze de doorgaande spoorbaan kunnen blokkeren.
De linkerfoto toont de uitgang van de God tunnel. De onderzijde van de berg is versterkt met een stenen muur en de begroeiing is zo natuurlijk mogelijk aangebracht. Tevens is hier goed op te zien hoe de rails zijn verouderd met behulp van kwast en airbrush. Op de rechterfoto hebben een aantal kampeerders hun kamp opgeslagen in de bossen boven de God tunnel. Het aantal lawinehekken wordt binnenkort nog uitgebreid. De hekken zijn al gefabriceerd, de verf ligt alleen nog te drogen.
Gedurende het pinksterweekend weer een paar uurtjes aan verdere detaillering kunnen werken. Uiteindelijk maar de stap gewaagd om de berghellingen wat ruiger aan te kleden. Ben geloof ik wel tevreden met het resultaat. Moet nog even wachten tot alles droog is, maar de voortekenen zien er goed uit.
Tevens een bergweg aangelegd naar de huizen die daar op de helling staan en een begin gemaakt met een bergmeer. Alles moet nog verder aangekleed worden, maar we hebben weer een paar stapjes gezet op weg naar een nog realistischer aankleding.
In het Pinksterweekend van 2012 de entree van het Plaz/God gebied aangepakt. Ik heb daar een fictieve doorgaande route bedacht met viaduct en baanovergang. Ook het laatste deel van het baan tracé is van bovenleiding voorzien. De autoweg is volledig aangekleed en er is een overdaad aan bomen geplant. In het hemelvaartweekend hieraan voorafgaand, heb ik een tweetal oude Duitse autobussen van Wiking omgewerkt naar bussen die de indruk van Zwitserse postbussen geven.
Geleidelijk aan komen er meer en meer details in de aankleding. Ik heb lang getwijfeld over de aankleding van de Alpenweiden. Uiteindelijk besloten een iets lichtere kleur groen te kiezen voor het gras. Dit is voornamelijk gebaseerd op het kijken naar films over de Zwitserse bergen. De uitdaging zit natuurlijk in de overgangen. Deze worden zoveel mogelijk met bomen, struiken en ander strooisel gecamoufleerd.
Tischbach viaduct
Uiteindelijk is na 4 weken het bestelde aluminium horrengaas gearriveerd. Ik heb gelijk maar 10 meter besteld, dan kan ik er weer even tegen aan. Het is wel stugger dan ik gewend was en na het monteren van een strekkende meter bergen zien je handen er dan ook uit als of je met een kat gevochten hebt, maar dat heelt wel weer. De aanleg van de berghellingen blijft een zaak op gevoel. Na de eerste ruwe aanleg toch nog hier en daar nog wat extra structuur aangebracht met behulp van piepschuim, Tesakrep en krantenpapier. Op die manier wordt het traject wat ruiger en minder voorspelbaar. Foto's van witte gipsmassa's geven die indruk nog niet, maar gaandeweg moet de structuur duidelijk gaan worden.
In het onderste deel van het traject had ik een klein stenen viaduct bedacht. Dit viaduct is gemaakt door middel van "kitbashing" uit een Faller bouwpakket van een dubbelsporig viaduct. Dit dubbelsporige deel had ik nog over en dit is een goede testcase voor het ombouwen van een bestaand model. Gewapend met het Stanleymes, de Faller lijm en modelplamuur is dit tot een goed einde gebracht, zoals op de foto te zien is. Het is een leuk werkje en het resultaat mag gezien worden. Bij het aanbrengen van de gipsstructuur in het landschap is ook gelijk het viaduct provisorisch in het landschap geplaatst.
Jaren later, in de zomer van 2012 ziet het viaductje met de omgeving er inmiddels wat verder aangekleed uit. Het water is van Faller en onder het viaduct van Woodland scenics, zodat het daar wat meer tussen de stenen kan lopen en een wat natuurlijker aanblik geeft.
Muot
Een leuk detail is het kleine beekje ten oosten van het station Muot. Het beekje stroomt door een duiker diep onder de spoorbaan door. Het wateroppervlak is gemaakt van Faller waterplaat dat met witte plakkaatverf van schuim en golfjes is voorzien. De waterplaat is ingebed in hydrozell modelleermassa en de oevers zijn van stenen, rietkragen en dorre takken voorzien. Een koppel zwanen heeft de weg al gevonden naar dit paradijselijke stukje natuur. Gestaag gaat de aankleding van de baan verder. Ik had me tot nu toe niet gerealiseerd hoeveel gras en bomen hierin gaan zitten. Alleen om financieel-technische redenen wordt de aanleg van deze baan al een meerjarenplan. Maar ik houd er wel lol in.
Op een verlaat Sinterklaasavondje een setje steunberen van de Goedheiligman gekregen. Ik moet zeggen zijn Pietje heeft zeer goed opgelet, dit was precies nog nodig. De groene aankleding moet nog komen, maar de steunberen zitten al op hun plaats.
Ook de andere zijde van het Muotdal begint langzamerhand vorm te krijgen. De tunnel is in het landschap ingepast en van groen en een aantal bomen voorzien. Ook de bovenleiding door de tunnel is aangelegd. Aan de binnenzijde is de bovenleiding in een boog naar boven gevouwen om de pantograven op te vangen bij het verlaten van de tunnel. Nog niet alle begroening is voltooid, maar er is aardig wat voortgang geboekt in de laatste paar dagen.
Albula1viaduct
Een doorkijkje door het eerste Albula viaduct stroomopwaarts langs de snelstromende Albula die door een bruggetje wordt gekruist.
Een eenzame wandelaar steekt de Albula over die door het dal ruist op weg naar het eerste viaduct.
De wandelaar geniet van de natuur, kijkt naar de vogels boven de bergen en laat zich inspireren door de kabbelende beek.
Even verder stroomafwaarts zijn een aantal mensen van hun vrije dag aan het genieten. Met hun lelijke eend zijn ze tot onder het eerste Albula viaduct gereden en ze genieten daar van de zon en een ijskoude duik in de Albula.
Rugnux tunnel
Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan. Na voltooiing van de spanten toch maar eerst overgegaan tot het aanbrengen van horrengaas en gips. Dat geeft me uiteindelijk toch een betere indruk van de eindsituatie. Hierna ga ik wel weer verder met de spanten, maar het tempo zal er wel sterk uit gaan.
De laatste week ook heel veel proefgereden en schoonmaak ritten gemaakt. Met name na het aanbrengen van horrengaas en gips is dat een essentiële stap is mij door de jaren heen gebleken. Het verkeer op alle delen van de baan is nu weer goed mogelijk. Ook in de spiraal gaan de treinen probleemloos op en neer. Op dit moment is er nog één wissel in Filisur die mij hoofdbrekens geeft, maar daar komen we binnenkort ook wel weer uit.
Op paaszaterdag 2008 de rotspartij op de weg naar de galerij vormgegeven. Het geheel is samengesteld uit een aantal gietvormen, die met behulp van Rotband aan de ondergrond zijn vastgezet en met elkaar verbonden zijn. Met de eerste partij rotband was zeer goed te werken, ik had daar inderdaad de beloofde 20 minuten de tijd zoals de handleiding aangaf. De tweede doos (800 gram) was echter een teleurstelling. De hele partij was met 5 minuten volledig uitgehard en onbewerkbaar. Geen idee wat er fout is gegaan, misschien een oude partij.
Na het uitharden wordt er met beitel en mes wat structuur in de Rotband gebracht zodat het goed aansluit bij de gietvormen. Daarna wordt het geheel eerst in de grijze verf gezet en later wordt met zeer verdunde zwarte verf de structuur en de diepte aangebracht.
Inmiddels zijn de rotsen op de beproefde manier op kleur gebracht: een basis van lichtgrijze verf, die vervolgens met 1:10 verdunde zwarte verf wordt ingesmeerd en afgedept. Tenslotte worden de uitsteeksels met een lichte witte verf gehighlight door middel van een in witte plakkaatverf gedoopte en afgestreken kwast.
Het overgebleven deel van het dal is al wel voorbereid voor de verdere afwerking. De loop van de Albula is voorbereid en het ballastbed van de sporen is al aangebracht en vervuild. De komende tijd moet het water nog in de beek aangebracht worden en het dal verder van gras voorzien worden.
Bovenop de rotsen boven de Rugnux tunnel staat een oud Bündner kasteel. Het kasteel is opengesteld voor bezoekers en in de avond door middel van floodlights verlicht. De Zwitserse vlag waait fier in de lichte alpenwind.
Galerie
Wandelaars en kampeerders zijn niet de enige enthousiastelingen in deze wilde natuur. Een tweetal fanatieke bergbeklimmers is de rots onder de bergruïne aan het bedwingen. Ze zijn zo te zien al een aardig eind gevorderd. Of het allemaal even veilig verloopt valt nog te bezien. We houden u op de hoogte.
Een paar van hun collega's hebben nog een hele weg te gaan. Deze fanatiekelingen hebben het wel een beetje gehad. Ze bevinden zich op de bergkam boven Muot en het is nog een hele trip voor ze het kampvuur bereikt zullen hebben.
Albula 2 viaduct
Nu ben ik eerst maar eens alle spanten aan gaan brengen. Niet het meest aanlokkelijke klusje, maar dan komt er in ieder geval eerst een wat beter inzicht hoe de diverse delen vorm gaan krijgen. Dat geeft ook het voordeel dat er wat minder overgangen op zullen treden en ik krijg een beter idee hoe ik het beschikbare materiaal kan verdelen.
Als gevolg hiervan de laatste paar weken behoorlijk aan het meten, zagen, schuren en lijmen geweest. In de tussentijd ontelbare keren de zoldertrap op en neer, want de zaagtafel staat voor dit soort activiteiten in de tuin. Zoals het er nu naar uitziet zijn de modules 3 en 4 vrijwel klaar voor wat betreft de onderbouw. Bij het spannen van het horrengaas en het aanbrengen van het gips kom ik altijd nog wel met nieuwe ideeën, maar hoe dan ook de basis is er.
Op paaszaterdag 2008 ook een begin gemaakt met de bouw van (mijn interpretatie van) de Albula viaducten. Ik heb hier gebruik gemaakt van de nieuwe serie Kibri viaducten voor N en Z en die aangepast naar mijn situatie ter plaatse. De foto's vertellen voorlopig het verhaal. Het eerste viaduct is al geplaatst. Het tweede is aangepast aan de bocht ter plekke en wacht op de levering van de rechte viaducten (7660). Die waren vandaag helaas niet op voorraad.
De hele omgeving is na een aantal maanden volledig aangekleed. Veel bomen, groen en stenen waar zich een geasfalteerde weg doorheen slingert op weg naar de pas. Een geliefd uitstapje voor toeristen zoals geconcludeerd kan worden uit de grote reisbus die zich met moeite omhoog werkt.
Toua tunnel
De Toua tunnel vormt de verbinding tussen het tweede en derde Albula viaduct. De spoorbaan maakt hier een lus in de bergen om hoogte te winnen. Er bestaan een aantal van deze keertunnels in de Albulabaan.
De rotsen zijn met zeer verdund zwart bewerkt en na droging met een vrijwel droge in witte plakkaatverf gedoopte harde kwast van witte highlights voorzien. De begroening en vervuiling zullen het in de nabije toekomst verder afmaken.
In de Toua tunnel heb ik me nog een extra afwijking van de werkelijkheid veroorloofd. Om er voor te zorgen dat er meer variatie in het treinverloop mogelijk is heb ik in deze tunnel een passeerspoor aangelegd, wat in werkelijkheid niet bestaat. Maar daardoor is het mogelijk met iets meer treinen de baan te opereren waardoor het voor de kort durende bezoeken een aantrekkelijk schouwspel blijft. Zoals gezegd modelbouw is gebaseerd op het doen van concessies.
Albula 3 viaduct
Het derde Albula viaduct is het laatste wat ik heb kunnen plaatsen. In werkelijkheid zijn er 4 Albula viaducten, maar daar heb ik helaas te weinig plaats voor. Bij de echte baan wisselen de treinen ook van rijrichting door de keertunnels. Ook dat element heb ik niet kunnen realiseren door ruimtegebrek. Het derde Albulaviaduct vormt de verbinding tussen de Toua tunnel en de Zuondra tunnel. Zoals gezegd, de baan is geinspireerd op het traject naar Preda, maar het is geen exacte kopie op schaal. Wellicht dat ik daar in de toekomst nog eens aan ga beginnen. Nog dichter bij de werkelijkheid te komen. Maar zelfs dan zal het de kunst van het weglaten moeten worden om alles in een beperkte ruimte te realiseren.
Zuondra tunnel
De Zuondra tunnel is de laatste tunnel op weg naar Preda. Op de foto die hier aan de linkerkant staat weergegegeven is het de zichtbare bocht links van het midden in de hoek van de zolder. Op de foto van het Albula 3 viaduct is het spoor dat uit de Zuondra tunnel komt nog net te zien aan de bovenzijde van de foto. Verder is deze tunnel nauwelijks op de foto vast te leggen omdat hij zich achter alles en iedereen verbergt. Het was ook een redelijke uitdaging om dit goed voor elkaar te krijgen. Wat zou het heerlijk zijn als je vier rechte wanden zou hebben.
Naz
Vlak voor Preda is in werkelijkheid nog een kleine nederzetting, Naz genaamd. Nu is Preda zelf al niet veel, een hotel een paar huizen en een station, maar Naz is nog kleiner. Ik heb deze settlement op de baan gerepresenteerd door een landelijk Zwitsers huis en wat agrarische activiteiten in de uiterste hoek van de baan net voor de spoorwegovergag voor Preda (die overigens ook in werkelijkheid niet bestaat). Ik meen me te herinneren dat er in werkelijkheid een tunneltje onder de baan doorgaat.
Preda
De eerste spant voor de onderbouw van Preda is op maat gemaakt en geplaatst. In tegenstelling tot het echte Preda ben ik van plan hier een bergdorp boven het station te bouwen, gemodelleerd naar het villadorp Sartons boven Valbella.
De onderbouw van Preda vordert gestaag. Vandaag de toegang tot het station Preda vanuit Muot enigszins aangepast. Het opstelspoor naast de toegang is iets verlegd, zodat de spoorbomen geplaatst kunnen worden. Ook wordt het tweede opstelspoor aan de andere zijde van de hoofdlijn iets aangepast zodat daar de houthandel een plaats kan vinden.
Uiteindelijk na maanden weer wat tijd gehad aan het eind van de kerstvakantie om aan het landschap te werken. De onderbouw van Muot tot en met Preda is nu gesloten en van de basis kleur voorzien.
Beelden zeggen meer dan woorden. De rails zijn verouderd en de perrons zijn druk bevolkt met allerlei activiteiten. Het juiste gevoel is er wel degelijk al is Preda een veel groter station (en drukker) gworden dan in werkelijkheid. Maar het juiste gevoel is er al. Laat me nogmaals benadrukken dat het nooit de bedoeling was een exacte kopie van het echte Preda te maken. Ik heb geprobeerd het gevoel op de aan mij beschikbare ruimte weer te geven. En heb dit vrijelijk geïnterpreteerd.
Ook de omgeving is vanuit de fantasie vorm gegeven. Enige gelijkenis met de werkelijkheid berust op louter toeval.
De bergtop met het hotel Alpenblick is uiteindelijk na een jaar ook opgeleverd. Het hotel ligt aan een landelijk weggetje dichtbij de bergtop en staat op een uitstekende rotspunt. Voor de gasten is er een tennisbaan aangelegd die ook 's avonds bespeeld kan worden. Vanuit het hotel en vanaf de tennisbaan heb je een prachtig uitzicht over het dal, maar geen last van het eventuele lawaai vanuit het station Preda.
Uiteindelijk is heel Preda onder de draad gebracht zoals dat heet. De laatste verbinding van het station met de baan vanuit Muot is in Juli 2012 gemaakt. Ook het opstelspoor van het station Preda is op dat moment geëlektrificeerd door middel van SBB masten van Sommerfeldt. De foto geeft een aardig overzicht van dat gedeelte van het station. Zoals goed te zien is op deze foto en de volgende, is recent ook het hele emplacement van Preda van roestige rails voorzien. Ook over de ballast ligt een roestige waas. De werkelijkheid wordt steeds beter benaderd.
Een kijkje op het emplacement van Preda vanaf de straatzijde. De vormgeving is enigszins in lijn met de werkelijkheid. Achter het station staan in realiteit een tweetal schuurtjes met een bankje ervoor. Ook kunnen er daadwerkelijk auto's geparkeerd worden. Maar de verlichting is nagenoeg afwezig en daar heb ik me dan toch weer een aanpassing veroorloofd.
De houtzagerij is al gesloten (de fabrieksverlichting is uit) maar de terrein verlichting blijft ter beveiliging nog branden. In de tussentijd de elektrische werkzaamheden aan de baan verder voltooid. De houtzagerij is van extra schijnwerpers voorzien, zodat in de toekomst ook in de vallende schemering nog gewerkt kan worden.
Albula tunnel
De ingang van de Albulatunnel ligt rechts voorbij Preda. Hier op de naast liggende foto rechtsonder. Dit is op de modelbaan de ingang naar de spiraal die de treinen weer terugbrengt naar het niveau van de schaduwstions, over 6 rondgangen wordt daarmee een hoogte van 60 cm overbrugd. Uit voorzorg rijden de treinen omlaag over de binnenste ring; de stijgende treinen nemen de buitenste ring omdat daar de bochten iets ruimer zijn, waardoor er minder weerstand is. De binnenste ring heeft R1 bogen, de buitenste R2 bogen.
Stuls
Tenslotte is Stuls het laatste van de drie schaduwstations. Stuls heeft totaal 6 opstelsporen en een passeerspoor. De maximale lengte van de treinen die opgesteld kunnen worden is ruim een meter. Ieder opstelspoor bestaat uit 1 blok. Het gehele schaduwstation wordt in Koploper als een blokgroep gezien. Daarmee kan het uit en inrijden van het schaduwstation beheerd worden en rijden er nooit teveel treinen tegelijkertijd op de baan.